Şiirde Nağme: Kalpten Lisanla Doğan Duygu

Yahya Kemal’e göre şiir, kalpten gelen bir nağmedir. Hissin lisan hâlinde tecellisi, ahenk ve nefesin birleşimiyle ortaya çıkar.

Yahya Kemal’e göre şiir, kalbden geçen bir hâdisenin lisan hâlinde tecellî edişidir. Şiir, sadece düşüncelerin vezin ve lisanla ifâde edilmesi değildir; mısranın derûnî bir ahenkle hissedilmesi gerekir. Eğer söz yalnızca vezin ve lisanın mücadelesiyle söyleniyorsa, bu, gerçek bir şiir sayılmaz.

Şiir bir nağmedir; Frenklerin deyimiyle “kuğu nağmesi” gibi nadir ve hâlis bir cevherdir. Bu nağmeyi ifade etmek için vezin ve lisan yalnızca bir âlet olarak kullanılır.

Yahya Kemal, şiirin ortaya çıkış sürecinde nefes ve sesi de önemli unsurlar olarak görür. Mısra, okuyucunun ya da dinleyicinin kulağında duyulmazsa, hâlis şiir olmaktan çıkar. Bu nedenle şair, mısra üzerinde günlerce, hatta haftalarca çalışmak zorunda kalır. Böylece şiir, keşfedilmesi güç bir cevher olarak ortaya çıkar.

Şair için, şiir duygusunu lisan hâline getirmek, mısrayı hissin ta kendisiymiş gibi yansıtacak bir yoğunluk ve bütünlük kazandırmak anlamına gelir. Yahya Kemal’in ifadeleriyle:

“Şiir duygusunu lisan hâline getirinceye kadar yoğurmak ve en çok toplu bir madde hâline sokmak, o kadar ki mısrâ gûyâ hissin ta kendisi imiş gibi kaarie bir vehim vermek… İşte bunu özlüyorum.”
(Yahya Kemal, Edebiyata Dair, İstanbul Fetih Cemiyeti Yay., 1984, s. 48)

Bu yaklaşım, şiirin sadece söz değil, duygu ve ahenk bütünlüğü olduğunu vurgular. Şiir, kalpten çıkan bir nağme ve lisanın dansıdır; şairin sabrı, emeği ve duygu yoğunluğu olmadan gerçek şiir doğmaz.

Şiir Kitabı Basımı İçin Yayın Danışmanına  +90 541 189 71 65 Numaralı Telefondan Arayarak veya WhatsApp'tan Yazarak Hemen Ulaşabilirsiniz.